PORQUERES

>> sábado, 17 de abril de 2010

Buenas!!

Finalmente y después de recuperarme a tiempo de la mano, pude ir a correr a Porqueres, una de las mejores de todo el año en Catalunya, 100 km de ruta con bastante desnivel acumulado y buena participación. De salida se forma una escapada donde metemos a dos del equipo, durante los primeros 30 km dejamos hacer a la escapada, al pasar por la meta volante intentamos controlar el tiempo de la escapada para que no fuera a más, pasamos el alto del dia de tan solo 1 km y poco pero con rampas por encima del 18% increíble!
De la escapada salta David Sanchez en solitario a por la victoria así que por atrás, nos ponemos a remar de valiente para llegar a contactar con la escapada y de esta manera no perder muchos puestos en la llegada, que acababa en alto camino de Rocacorba. Tiramos bastante fuerte y recortamos algo más de 3 minutos a pie de puerto, donde yo llegue tocado y hundido!! de la mano bastante dolorido y cansado de ritmo! A pie de puerto llegamos un grupo de 20 unidades y por delante unas 10 unidades más que formaban la escapada.
Al final cojo mi ritmo al no poder responder a un cambio de ritmo de los mejores del grupo.
Contento por acabar, y por remar con buenas sensaciones después de estar parado un par de días por la mano y no poder ir cómodo en carrera.
Un par de fotillos de Porqueres!!


Vaya dureza el repecho!!!

Esta semana no corro así que aprovecharé para hacer fondo, hoy han caído 5 h y 15 min, mañana más millas y aprovechar el par de días que no pude salir esta semana.
La semana que viene si todo va bien, correré la Vuelta al Cinturón de Alicante Sur.

Quiero escribir aquí unas líneas para mi muy importantes!

"Esta semana mi padre a sufrido un gravísimo accidente de tráfico con el camión, el cual a quedado destrozado! Por suerte y después de llevarme el susto más grande de mi vida, mi padre a salido ileso!! A día de hoy me siento un gran afortunado de tenerlo, sin más quiero decirle, que lo quiero y que ahora más que nunca me doy cuenta que es el motor que hace que yo funcione día a día! un abrazo muy fuerte papa!!"
Yo con mi padre!
Asi quedó el camión de mi padre!

Nos vemos!!
Saludos a todos!!!

Sanchez

7 comentarios:

Marc Vilanova Marsà 17 de abril de 2010, 21:53  

Albert, realment és impactant veure com ha quedat el camió.M'alegro molt que tot hagi quedat en un ensurt.
Una abraçada molt forta i ha estat un plaer compartir kmts al teu costat!Gràcies per la COKE!

dedoctor.blogspot.com 18 de abril de 2010, 9:05  

De vegades no ens adonem que lo mes important per les nostres vides es el que tenim a la vora, allo que toquem, aquells que parlem, aquells que estimem... en situacions de risc es quan la vida ens fa veure que hem de saber superar l'adversitat o les seves amenaces!
Me n'alegro molt per tu i tots els teus i espero que aquest susto ajudi a que feu la pinya mes unida!

Jose Cecoc 18 de abril de 2010, 16:58  

Albert!!Me alegro mucho que tu padre haya salido ileso.Cuando sientes que has podido perder a alguien que tanto te importa te das cuenta de lo grande que es tener a tú lado a alguien tan especial como tener a un padre que está siempre cuando lo necesitas.
Nos volveremos a ver pronto en carrera.Un saludo

TONI TIRADO 18 de abril de 2010, 23:45  

Ha sido un milagro lo de tu padre!
Es como si hubiera vuelto a nacer!
Un fuerte abrazo!

Edu Go 19 de abril de 2010, 9:39  

Hola maquina!Me quedo con la foto q sales al lado de tu padre.
Un abrazo a los dos.

www.ciclismodesdelleida.com 21 de abril de 2010, 8:56  

madre mia...tengo los pelos de punta.
Sin palabras, tu sabes igual que yo, que cuando te pasa algo así de grave y sales ,la vida adquiere una nueva dimension a paratir de ese momento...así que, a disfrutar juntos a tope cada minuto...

El Sanchez 21 de abril de 2010, 19:44  

Gracias a todos por vuestro apoya mi padre!en su nombre gracias de verdad!!!
Un abrazo muy fuerte a todos!!!
Sanchez

Buscar este blog

Contador Web


  © Blogger templates Shiny by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP